((هو الجمیل))

 (( هر کسی به اندازه ای می ارزد که ادب دارد.))

تعریف ادب

ادب هنری آموختنی است.

ادب تربیت شایسته است.

هر کس حد و مرز خود را بشناسد و از آن فراتر نرود دارای ادب است.

شرافت و اعتبار خانوادگی و آبرو ، وجهه ی اجتماعی ، بدون داشتن ادب ، آرایشی سطحی بر چهره ای زشت است.

ادب داشتن نشانه ی ایمان و نزدیکی به خداوند است.

متانت در گفتار و وقار در رفتار نشانه ی ادب است.

((لقمان را گفتند ادب از که آموختی ؟ گفت از بی ادبان . هر چه از ایشان در نظرم ناپسند آمد پرهیز کردم .))

ادب پیامبر:

پیامبر فرمودند  : پروردگار مرا ادب کرد و نیکو ادب کرد.

-          با هر کس رو به رو می شدند ، سلام می کردند.

-          پای خود را پیش کسی دراز نمی کردند.

-          با چشم و ابرو به کسی اشاره نمی کردند.

-          هدیه ی افراد را هر چند اندک و ناچیز بود قبول می کردند.

-          بر تند خویی افراد صبر می کردند.

-          هیچ کس را ملامت و سرزنش نمی کردند.

-          خنده هایشان تبسم بود و هیچ گاه قهقهه نمی زدند.

-          سخن کسی را قطع نمی کردند.

-          از جلوی خودشان غذا می خوردند.

بسیار با حیا بودند.